Voor de toelating voor de Colin Archer Memorail Race (CAMR) 2018 was gesteld dat boot en bemanning minimaal 100 mijl offshore gevaren moeten hebben. Later hebben ze deze regel vervangen door een “tocht” ipv “race”. Maar goed, ik had Wim en mij al ingeschreven voor de Vuurschepenrace van 8 mei 2018. Vooraf zou de boot geïnspecteerd worden dus moesten we op tijd in Scheveningen zijn. Op maandag 7 mei kregen we de inspecteur aan boord en werd de complete lijst punt voor punt gecheckt. Van brandblusser, blusdeken tot reddingsvlot. Van vuurpijlen tot borging van de wandspanners. Tot dat de inspecteur vroeg naar een “drogue”. Enigszins onwennig vroeg ik toch twijfelend wat het was een “drogue”. Nog nooit van gehoord.

Een zakdoek met een gat in het midden wat als remparachute dient tegen het wegdrijven van de reddingsboei. Omdat Vrolijk Watersport hier 20 Euro voor wilde hebben hebben we deze drogue maar zelf gemaakt van een keukenhanddoekje. Vier touwtjes en klaar.

De andere dag, net voor de wedstrijd nog even man over boord geoefend en met 0-1 knoop wind om 19.00 uur de wedstrijd gestart.

Midden in de nacht viel urenlang de wind weg en dreven we stuurloos op de Noordzee. Blij dat we wat comfort aan boord hadden en soep konden maken en de kachel konden aanzetten.

Mooie plaatjes maar om wedstrijd te varen drama natuurlijk.

Uiteindelijk hebben we woensdagmiddag als nog de motor gestart en opgegeven. Het was geen doen. Maar de 100 mijl hebben we wel gezeild. We moesten immers ook weer terug

Naast het feit dat het best leuk was om tussen de top van de Nederlandse zeilsport te varen bleek dat we met meer als de helft van het wedstrijdveld hadden opgegeven.

Aan de veiligheid om mee te doen liet men niets te wensen over. Door ongelukken uit het verleden zijn deze regels nog eens extra aangescherpt en dit maakt je bewust dat de Noordzee er ook heel anders uit kan zien dan het plaatje hierboven.

Zo zei de inspecteur bijvoorbeeld “ga eens in je kajuit staan en bedenk wat er gebeurd als de boot 90gr slagzij maakt. De kajuitdeurtjes mogen er niet uit vallen, accu’s moeten blijven staan etc etc. Dus los van het feit dat deze race ons niet de beker heeft gebracht hebben we een leerzame en gezellige week gehad. Een grote ervaring rijker.

Op naar de CAMR

Nu weer aan de Sprayhood aan de slag.