En toen was het zover, de trossen gaan los. De afgelopen weken waren misschien wat vol dagen maar wel hele mooie dagen. Vreugde, emotie, vriendschap, gezelligheid, geregel, liefde, energie, werk, collegialiteit zijn de situaties die in een week tijd voorbij zijn gekomen. Als ik deze weken in één woord zou moeten samenvatten dan noem ik verbondenheid. Dat is waar het om draaide.

Door Haringvlietbrug bij Tien gemeten werden we opgewacht door D’r aak van Jan Kees en Petra die een eindje mee voeren. Super attent en toen voelde het al echt dat er iets bijzonders staat te gebeuren. Maar eerst naar Scheveningen voor een bijzonder familie gebeurtenis en na een groot bruilofsfeest en laatste afscheidsbiertjes met vrienden gan Marlies en ik vandaag zee op. Scheviningen is in vlaggentjes gehuld. Hoe leuk om met dit feest te vertrekken.

Na 2 jaar wapperen was de 3-kleur aan vervanging toe en ook de KNRM is weer gesponsord. Laatste verse boodschappen gedaan en 300 liter vers water getankt.

Valkuil is nu om gelijk vol gas te geven. Onthaasten is nu aan de orde en even geen wekker. Sinds 2014 is het maken van een grote tocht al een droom. En de droom is een doel geworden nu er een datum aan gehangen werd. Er zal koers gezet worden naar het zuiden. Het eerste traject gaat van Den Haag naar Brest. Op dit moment heb ik het plan om via de Engelse kust te gaan, ondanks de extra douane perikelen heeft de Engelse kust meer anker mogelijkheden en met overwegend westenwind minder golfslag. Maar voor nu; trossen los……..