Menu
Vanmorgen, 11 februari 2017, 7.15 uur, sneeuw, -4°C, op een verlaten terrein zijn Roy en ik bezig de voorbereidingen te treffen om de laatste platen in de huid te lassen. Soms denk ik wel eens is dit ook hobby? Het is windstil en met een lichte sneeuwval knettert de TIG-las toorts tegen de huid. Ik zit binnen om te controleren dat er geen brand ontstaat. Met donkere skibril en laskap bescherm ik mijn ogen. Vorige week toch wat last gehad van de ogen dus nu betere voorzorgmaatregelen getroffen. Het gaat zeer voorspoedig en na een paar uur is de klus geklaard. De Zeewind is weer dicht en kan weer te water. Dit doen we natuurlijk niet maar bij wijze van spreken. Roy is echt een vakman. Hij was geadviseerd door Giovanni die ook al veel aan de boot gelast heeft maar inmiddels weer op Aruba zit. (ook geen verkeerde plek om te zitten :)). Ik kan de komende dagen weer aan de slag, plamuren, verfsysteem opbouwen en de kajuitvloer aanbrengen. Dit is in ieder geval weer een zorg minder en ik ben blij met deze klus. S’middags ruim ik de dekzeilen weer op en ga ik met een vriend een biertje drinken.
Totaal zijn er 8 platen van verschillende grootte in de huid gelast. Grondig aangepakt dus.
Totaal zijn er 8 platen van verschillende grootte in de huid gelast. Grondig aangepakt dus.